Biblijny Marc Chagall w Muzeum Historycznym w Sanoku

Ekspozycja zostanie udostępniona do zwiedzania 26 kwietnia i potrwa do 29 maja. Dzieła pochodzące z prywatnej polskiej kolekcji udostępniła sanockiemu muzeum Galeria Epicentrum w Opolu. Po raz pierwszy zostały one wydane w 1956 roku w Paryżu.

Główną dziedziną twórczości Marca Chagalla było o malarstwo, ale nie sposób zlekceważyć jego litografii, których wykonał aż 1000. Kustoszka ekspozycji podkreśla, że twórczość graficzna ma wielkie znaczenie w dorobku Chagalla.

– Są to bardzo piękne i malarskie prace, w których odnajdujemy typową dla Chagalla barwną plamę i swobodną kreskę – mówi Dorota Szomko – Osękowska.

Pokazywane w Sanoku prace nawiązują do Starego Testamentu i są pogrupowane w cztery tematy: Anioły, Mojżesz z tablicami, Prorocy i Królowie.

– Marca Chagalla od wczesnej młodości fascynowała Biblia, często w swojej twórczości odnosił się do niej, ale nie tylko do hebrajskiej, ale także do Nowego Testamentu, gdyż uwieczniał nawet sceny Ukrzyżowania. Mimo że Chagall pochodził z chasydzkiej rodziny, to poruszał także motywy chrześcijańskie – dodaje Dorota Szomko – Osękowska, która wygłosi 10 maja o godz. 17 w Muzeum Historycznym w Sanoku wykład „Barwne opowieści Marca Chagalla”.

Marc Chagall urodził się w 1887 r. w Peskowatce, na przedmieściu Witebska, na Białorusi, zmarł w 1985 roku w Saint-Paul-de-Vence we Francji. Naukę malarstwa rozpoczął w roku 1906 u Jehudy Pena w Witebsku i kontynuował ją w Sankt Petersburgu. W 1911 roku otrzymał stypendium Maksa Winawera i wyjechał do Paryża, gdzie wkrótce zamieszkał w La Ruche. W Paryżu uczył się w Académie de La Palette i Académie de la Grande-Chaumiѐre. W 1914 roku wrócił przez Berlin do Witebska. Po wybuchu rewolucji Anatolij Łunaczarski mianował go komisarzem sztuk pięknych obwodu witebskiego. W 1922 roku wyjechał ze Związku Radzieckiego do Berlina, a w następnym roku zamieszkał ponownie w Paryżu. Lata 1941 -1947 spędził w Stanach Zjednoczonych. Powrócił do Paryża w 1948 roku, w 1950 roku zamieszkał na południu Francji w Vence, w 1966 roku przeniósł się do Saint-Paul-de-Vence, gdzie mieszkał do śmierci.